Δώστε Κούζμα στον λαό!

– Ελα παιδιά, Γιάννης από Νίκαια στο τηλέφωνο. Ιωνικός και Λέικερς

– Κλείστον, επόμενη γραμμή…

Αφού λοιπόν συστηθήκαμε απλά, λιτά και κατανοητά πάμε και στο προκείμενο. Καλώς σας βρήκα και καλώς με βρήκατε. Θα τα λέμε εβδομαδιαίως σχολιάζοντας με πικάντικο και συνήθως γκρινιάρικο (sic) τρόπο όσα συμβαίνουν στο ΝΒΑ, θα κοιτάμε πίσω από τη μόστρα, τα βιντεάκια με τα ανάποδα καρφώματα και τις τάπες, γενικώς θα πέφτει μπόλικο… κράξιμο αφού οι αφορμές που δίνουν οι ομάδες του ΝΒΑ κάθε εβδομάδα, κάθε μέρα είναι πολλές.

Ξέρω, ξέρω, το ένιωσαν στο πετσί μου την εξαετία 2005-2011 όταν πέρασα από τη Nova κάνοντας μεταμεσονύχτιες μεταδόσεις και του ΝΒΑ ότι εκεί έξω όσοι ασχολείστε με το ΝΒΑ είστε… ψυχοπαθείς. Με την καλή έννοια πάντα. Σε κάθε μετάδοση υπήρχε κάποιος που θα διόρθωνε ακόμη και την πιο μικρή λεπτομέρεια. Και ξέρετε κάτι; Δέκα στις δέκα φορές είχε δίκιο αφού εκεί έξω χωρίς υπερβολή όσοι ασχολείστε με τον περιβόητο «μαγικό κόσμο του ΝΒΑ» (από τα χειρότερα δημοσιογραφικά κλισέ…) ξέρετε τα πάντα στην εντέλεια. Και ο λόγος ότι είστε φανατικοί ειδικά με τις ομάδες που υποστηρίζετε ή ακολουθείτε.

Κάπως έτσι κι εγώ με τους Λέικερς. Τους οποίους πρωτογνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 (πενηντάρισα πχιά και με τη βούλα…) και θαύμασα τον Μάτζικ να παίζει απο πλέι-μέικερ μέχρι σέντερ όταν ήταν τραυματίας ο Τζαμπάρ, τους στήριξα στα «πέτρινα» χρόνια των ‘90ς όταν πειραματίστηκαν με διάφορους μαθητευόμενους μάγους στον πάγκο, πανηγύρισα τους τίτλους της κοινής εποχής Κόμπε (για να το ξεκαθαρίσω, τον παραδέχομαι μόνο ως mentality και όχι ως παίκτη-ομάδας αφού τον ενδιέφερε μόνο η πάρτη του) και του λατρεμένου μου Σακίλ (δεν θα συγχωρήσω ποτέ ότι τον άφησαν να φύγει) και περιμένω υπομονετικά εδώ και χρόνια να φτιάξουν ομάδα.

Να πω την αμαρτία μου η περσινή έλευση του ΛεΜπρον δεν με ενθουσίασε. Δεν πήγα να πάρω φανέλα ρε παιδί μου, ούτε αποθέωσα τον Μάτζικ για την κίνηση να τον αποκτήσει. Όπως φυσικά έκραξα σε όλους τους τόνους τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς στο περιβόητο trade για τον Άντονι Ντέιβις τον οποίο τελικά πήραμε σε λάθος χρόνο και με λάθος τρόπο. Τι να το κάνω δηλαδή που θα έχουμε δύο σούπερ-σταρ μαζί στην πεντάδα. Ο ένας είναι 35 οπότε δεν μπορώ να χτίσω τίποτε επάνω του. Μόνο ευκαιριακή δόξα και, σόρυ δηλαδή, ευχαριστώ δεν θα πάρω.

Είμαι από τους ρομαντικούς, από αυτούς που γουστάρουν να βλέπουν νέα φυντάνια να «μεγαλώνουν» μέσα στην ομάδα και η ομάδα μέσα από αυτούς. Δεν λέω ότι ο Λόνζο Μπολ ήταν παιχτάρα, αλλά δώσε του βρε παιδί μου χρόνο. Στήριξε τον. Δείξε ότι πιστεύεις στην τρέλα και το ταλέντο του. Δούλεψε πάνω σε αυτό. Παίρνεις πριν στο ντραφτ το Ίνγκραμ. ΟΚ, ποτέ δεν μου άρεσε το στυλ του, αλλά έχει προσόντα. Τους δίνεις και τους δύο λοιπόν μαζί με τον εργάτη Χαρτ και μαζί δίνεις, δεσμεύοντας πλήρως το μέλλον της ομάδας, τρία μελλοντικά ντραφτ-πικ 1ου γύρου συμπεριλαμβανομένου και αυτού του περασμένου Ιουνίου. Και όλα αυτά γιατί ο «βασιλιάς» τον οποίο σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα και για την εκτός παρκέ δράση του θέλει ντε και καλά να διεκδικήσει ένα ακόμη δαχτυλίδι για να πλησιάσει το μεγαλείο της αυτού… αερινότητας (sic) του Μάικλ Τζόρνταν δηλαδή. Ναι, είδα και πέρυσι πόσο βοήθησε να διεκδικήσει η ομάδα έστω την πρόκριση στα πλέι-οφ και τελικά γίναμε περίγελος…

Και πάλι καλά λέω που δεν ξεπουλήσαμε εντελώς δίνοντας και τον αγαπημένο μου Κάιλ Κούζμα. Τον πάω τρελά αυτόν τον παίκτη και ευτυχώς που τον πάει και ο ΛεΜπρον και ζήτησε να μην είναι στα ανταλλάγματα. Γιατί αν δεν το έχετε καταλάβει κουμάντο στους Λέικερς δεν κάνει ούτε η Τζένι Μπας ούτε ο Ρομπ Πελίνκα. Το κατάλαβε πέρυσι ο Μάτζικ, πήρε το καπελάκι του και αποχώρησε. Μάτζικ είναι αυτός, δεν έχει ανάγκη κανέναν και μια χαρά πέρασε στις… τρίμηνες διακοπές του όπως κάθε χρόνο στο Κάπρι, στο Τσινκουε Τέρε και αλλού στην αγαπημένη του Ιταλία. Γειασάν του μάγκα…

Πίσω όμως στο θέμα μας. Οι Λέικερς λοιπόν τι έκαναν; Μία τρύπα στο νερό. Και ας πάρουν (που δεν θα πάρουν) το πρωτάθλημα τη σεζόν που έρχεται. Έφτιαξαν μια ομάδα μιας ή δύο χρήσεων η οποία μάλιστα λόγω salary cap είχε περιορισμένες δυνατότητες στους free agent και -άκουσον άκουσον- έφτασε στο σημείο να φέρει πίσω στο Staples Center τον Ντουάιτ Χάουαρντ. Eleoc kapou δηλαδή. Καλύτερα να έπαιρναν τον φίλο μου τον Ανδρέα τον Γλυνιαδάκη δηλαδή παρά τον Superman μαι-ας… Παίκτη ο οποίος στην προηγούμενη θητεία του με την ομάδα παίζει να ήταν ο καλύτερος παίκτης των αντιπάλων σε καθημερινή βάση.

Ρίξτε λοιπόν βάση και προσέξτε τι ομάδα φτιάξαμε εμείς οι Λέικερς: Τον 35χρονο ΛεΜπρον, τον 34χρονο Χάουαρντ, τον 33χρονο Ρόντο και κάπου εκεί γύρω τον 34χρονο Ντάντλεϊ. Κρατήσαμε και τον αγαπημένο του Σάκατιν-φουλ Τζαβέιλ ΜακΓκι (μη τυχόν και χάσουμε το κελεπούρι) ενώ ακόμη και η προσθήκη του Κάζινς (ο οποίος, μεταξύ μας, ήταν φριχτός στα περσινά πλέι-οφ) πήγε στον βρόντο λόγω του σοβαρού τραυματισμού του.

Από εμένα «όχι» λοιπόν. Να βλέπω δηλαδή όλη τη χρονιά Μπρον, Ντέιβις, Χάουαρντ, Ρόντο, ΜακΓκι και Ντάντλεϊ λες και είμαστε στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Και το λέω πολύ σοβαρά και ας πάρουν (που δεν θα πάρουν) τον τίτλο.

Δώστε Κούζμα στον λαό. Βάλτε μέσα των ολίγων μαλλιών Καρούζο με τα ελατήρια στα πόδια να γουστάρουμε. Δώστε χρόνο στον Κωστάκη τον Αντετοκούνμπο τον οποίο και οι πέτρες ξέρουν ότι του δώσατε… καταφύγιο με την ελπίδα να δελεάσουμε σε 2 χρόνια τον… καλό Αντετοκούνμπο να ντυθεί στα purple and yellow της ομάδας. Κρατήστε Μπολ και Ίνγκραμ. Κρατήστε ακόμη και τον Γερμανό τον Βάγκνερ ή τον Ουκρανό τον Μιχάλιουκ. Στο LA τους ήρωες τους φτιάχνουμε δεν τους παίρνουμε έτοιμους στα 30φεύγα τους.

Αυτά από εμένα για… εισαγωγή. Καλά να’ μαστε να τα λέμε όλη τη σεζόν. Σε λίγες μέρες ξεκινάει η preseason οπότε θα πάρουμε μία -μικρή- τζούρα για το τι θα ακολουθήσει και τέλη του μήνα ορμάμε στο ψητό!

Μπορείτε να μας κάνετε follow σε twitter και instagram, καθώς επίσης και follow up στο κανάλι μας στο google news για να μη χάνετε τίποτα από τη ροή του site.