Ας μιλήσουμε για τον NBA GOAT

Αν φτιάχναμε μια λίστα με «αέναες» ερωτήσεις και αναπάντητα ερωτήματα, σίγουρα στη συγκεκριμένη θα έμπαινε το «Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;» και το «Ποιος είναι ο GOAT (Greatest of All Time) στο NBA;». Το ποιος είναι ο καλύτερος παίχτης όλων των εποχών στο NBA, είναι μια κουβέντα που οι απόψεις δε θα είναι ποτέ καθολικής αποδοχής. Το «ένα συν ένα ίσον δύο» είναι αξίωμα. Το αποδεχόμαστε όλοι και ζούμε με αυτό. Το αν όμως ο καλύτερος παίχτης που πάτησε ποτέ στα παρκέ του NBA είναι ο Jordan, o Jabbar, o LeBron, ο Χ, ο Ψ, είναι κάτι στο οποίο ποτέ δε θα συμφωνήσουμε όλοι.

Είναι προφανές. Είναι ξεκάθαρα υποκειμενικό. Είναι το πως το καθορίζει ο καθένας στο μυαλό του το «GOAT». Τι «δεδομένα» θα βάλει στο «μηχάνημα» για να του βγάλει τον καλύτερο. Ποια είναι τα στατιστικά 📊 εκείνα που θα μετρήσει ο καθένας και σε τι βαθμό το κάθε ένα από αυτά, προκειμένου να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα.

Champions

Μετράνε τα πρωταθλήματα; Και μόνο αυτά; Ο Bill Russell είναι ξεκάθαρα ο καλύτερος του NBA τότε. Άφταστος. Μετράει ο αριθμός και το ποσοστό πρωταθλημάτων σε τελικούς και πρωταθλήματα; Ο Jordan έχει 100% με 6 κατακτήσεις. Ακόμα κι έτσι όμως, πάλι έρχονται δεύτερες σκέψεις. Ο Russell τα έπαιρνε σε μια περίοδο που οι ομάδες κι οι παίχτες ήταν λιγότερες. Οι κανόνες του αθλήματος και το ίδιο το άθλημα τότε ήταν διαφορετικό. «Και γιατί όχι ο Nowitzki να μην είναι ο GOAT;» Πήρε ένα, αλλά ήταν απέναντι σε θηρία. Και ήταν μόνος του. Το Win Share του τη χρονιά εκείνη ήταν εκπληκτικό.

Και πάνω σε αυτό, η κουβέντα συνεχίζεται. «Πως αξιολογείται ο Horry, που έχει επτά, αλλά δεν ήταν δα και το βασικό γρανάζι των ομάδων του;». Και δεν είναι μόνο αυτός. Πρωτάθλημα μπορεί να πάρει ο καθένας, που είχε σωστό timing. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά.

League Awards (MVP και 1^st All-NBA Team Selection)

Και πες ότι φεύγεις από τα πρωταθλήματα και λες ότι αυτά δεν τα υπολογίζω καθόλου. Γιατί με τέτοια δεδομένα, ο  Sam Jones κι ο Tom Heinsohn αξιολογούνται πιο πάνω από τον MJ. Ε, όχι δα. Και βάζεις στη «ζυγαριά» μόνο τις ατομικές διακρίσεις σε επίπεδο regular season. Πόσες φορές αναδείχθηκε MVP ο καθένας και πόσες φορές μπήκε στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος. Οι LeBron και Jabbar είναι στην κορυφή. Πάνω από τον Jordan. Κι ο Karl Malone (των μηδέν πρωταθλημάτων), αφήνει πίσω του πάρα πολύ κόσμο.

«Και είναι δίκαιο τώρα αυτό;». Σας ακούω να ρωτάτε. «Είναι δυνατόν να μην συνυπολογίζονται και τα δαχτυλίδια;». Είναι όμως ή δεν είναι η υπόθεση «GOAT» περισσότερο ατομική; Ερωτώ. Ο James έκανε τα πάντα, σάρωνε τα MVP, αλλά στους τελικούς (όλους όσους πήγε με τους Cavaliers) έβρισκε απέναντί του υπερομάδες.

Αξίζει βέβαια εδώ να αναφέρουμε ότι οι τίτλοι του MVP των τελικών δεν θα μπουν στην κατηγορία των ατομικών βραβείων, γιατί ο άνθρωπος του οποίου το όνομα έχει το συγκεκριμένο βραβείο, δεν έχει πάρει κανέναν τέτοιο τίτλο. Κι αναφερόμαστε στον Bill Russel.

Win Shares (Regular Season, Post Season, Best Season)

Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο αξιολογικό, από το Win Share. Θα πω εγώ. Μια μέτρηση που αξιολογεί τον κάθε παίχτη, κατά πόσο έχει συμβάλει, σε άμυνα κι επίθεση, στις νίκες της ομάδας του. Είτε στη regular season, είτε στα playoffs. Με μια λέξη, ένα σύστημα που μετράει τα πάντα που κάνει ένας παίχτης στο παρκέ (στα μετρήσιμα στατιστικά μεγέθη φυσικά) και σου βγάζει τον καλύτερο. Αποδίδεται όμως έτσι δικαιοσύνη; Ο LeBron James είναι ο Νο1 επιδραστικός 💪 και καθοριστικός παίχτης, σχεδόν σε κάθε νίκη της ομάδας του στα playoffs. Τοποθετείται όμως πάνω από Jordan, Duncan, Jabbar, O’Neal, Johnson. Όλοι τους με περισσότερα δαχτυλίδια από τον «Βασιλιά». Κι εδώ έρχεται κι ο διαχωρισμός. «Να αξιολογήσουμε το Win Share κάθε παίχτη, στη regular ή στην post season;» Επίσης, εκτός από τον συγκεκριμένο διαχωρισμό, αξίζει να δούμε και την μέτρηση για τον κάθε παίχτη ξεχωριστά, στην καλύτερή του σεζόν, βάση Win Share.

Στο κομμάτι αυτό, είναι άδικη η μέτρηση, αφού και κατά την εφαρμογή του τύπου που καθορίζει και βρίσκει το Win Share κάθε παίχτη, ανά σεζόν, είναι άλλος ο τύπος που χρησιμοποιούν από τη σεζόν 1977-78 έως σήμερα για να βρουν το στατιστικό για κάθε παίχτη, άλλος τύπος από τις σεζόν 1973-74 έως 1976-77 και άλλος από τις σεζόν 1946-47 ως το 1972-73.

Ως το 1977 για παράδειγμα, στον τύπο για το Offensive Win Share δεν έμπαιναν τα λάθη του παίχτη. Γιατί πολύ απλά το NBA δεν μετρούσε ακόμα στη στατιστική του τα λάθη.

Το ίδιο συμβαίνει και το Defensive Win Share. Άλλος ο τύπος από το 1973 έως το σήμερα κι άλλος ο τύπος έως το 1973. Ως το 1973 στη στατιστική του NBA δεν μετριούνταν αμυντικά ριμπάουντ, κλεψίματα, μπλοκ. Έτσι λοιπόν κι εδώ η formula για τον κάθε παίχτη είναι διαφορετική.

Point per game

«Και δεν μετράνε οι πόντοι;» Φυσικά και μετράνε. Όχι οι συνολικοί. Εκεί όπου Jabbar πιθανώς μια ζωή χωρίς αντίπαλο θα παίζει (ίσως βέβαια τα καταφέρει να τον ξεπεράσει ο LeBron). Αλλά ανά αγώνα. Ο κορυφαίος σκόρερ που πέρασε ποτέ από τα παρκέ του NBA, ήταν ο Michael. Και δεύτερος στο «race» με αυτά τα δεδομένα, έρχεται ο Chamberlain και τρίτος ο Baylor. Με την εξάδα να συμπληρώνουν KD και Jerry West. H πλάκα είναι ότι ο Jabbar εδώ έρχεται στην 15^η θέση και είναι εκτός 50άδα ο Magic!

Ποιος είναι τελικά ο GOAT;

Επειδή εγώ έγραψα παραπάνω έξι δείκτες τους οποίους αξιολογώ εγώ για να βρω τον GOAT, δε σημαίνει ότι αυτό είναι και το μοναδικό σωστό «σύστημα μέτρησης» (αν υπάρχει κάτι τέτοιο) για τον καλύτερο. Με τα έξι αυτά στοιχεία προσεγγίζω αρκετά, πιστεύω. Βάζω τόσα-όσα στοιχεία για να βγάλω μια σωστή αξιολόγηση για τον κάθε παίχτη. Όμως από κει και πέρα ο καθένας μπορεί να προσθέσει η να αφαιρέσει στοιχεία τα οποία θα δώσουν σε κάποιον παίχτη, τον τίτλο του καλύτερου όλων των εποχών.

Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να μου πει ότι δεν είναι δίκαιο να αξιολογούνται όλα αυτά τα στοιχεία, για παίχτες διαφορετικών εποχών ή και θέσεων. Πως μπορεί να συγκριθεί ο Russell με τα 11 του δαχτυλίδια με παίχτες της νεότερης εποχής, όπου ο ανταγωνισμός είναι διαφορετικός; Και πάει λέγοντας.

Από κει και πέρα, αν πάρουμε ως αξίωμα (για την ανάγκη του άρθρου και της κουβέντας και για να πάμε παρακάτω) ότι αυτοί οι έξι «άξονες» (Πρωταθλήματα, League Awards, Regular Season Win Share, Post Season Win Share, Best Season Win Share, Πόντοι/Αγώνα) θα καθορίσουν τον καλύτερο όλων των εποχών, πρέπει να δούμε σε τι ποσοστό ο καθένας μας πιστεύει ότι παίζει ρόλο το κάθε ένα από αυτό.

Στην έρευνα-σύγκριση που έκανα, αξιολογώντας ισόποσα και τα έξι (όλα δηλαδή καταλαμβάνουν το 16,6% περίπου στο σύστημα αξιολόγησης), η πρώτη δεκάδα «έγραψε»:

Kareem Abdul-Jabbar
Michael Jordan
Wilt Chamberlain
LeBron James
Oscar Robertson
Bill Russell
Shaquille O’Neal
Kevin Durant
Julius Erving
Tim Duncan

Είναι όμως σωστό; Είναι ο GOAT μια απλή πρόσθεση αριθμών; Στην οποία το κάθε στατιστικό έχει ίδια ισχύ με το άλλο. Και μάλιστα, ξαναλέω βάζοντας μέσα στη «φόρμουλα» μεγέθη (όπως τα Win Shares) που αλλιώς αξιολογούνται τώρα κι αλλιώς στο παρελθόν. Πάλι η απάντηση που θα δοθεί, δε θα έχει καθολική αποδοχή.

Κάποιοι θα συμφωνήσουν μαζί μου. Κάποιοι θα πουν ότι πρέπει να μετράνε κι άλλα πράγματα, ή λιγότερα. Και στην τελική, είναι και το τι έχει δει και το τι έχει «ζήσει» ο καθένας από εμάς. Οι άνθρωποι της γενιάς μου και λίγο παραπίσω, θεωρούν ότι ο Jordan είναι πολύ μπροστά από τον δεύτερο. Όσοι έχουν «ζήσει» τον Jabbar, γελάνε με αυτή την παραδοχή. Κι οι νεότεροι δεν διανοούνται ότι ο Kobe ή ο LeBron είναι κάτι λιγότερο από το Νο1 όλων των εποχών.

Impact στο άθλημα

Κι αν νομίζατε ότι το πράγμα θα τελείωνε σε έξι νουμεράκια, κάνετε λάθος. Ο Jabbar, αν κάνουμε μια δίκαιη κατανομή, είναι πρώτος. Ο Wilt όμως, με βάση τα όσα έχουν πει κι έχουν γράψει για αυτόν, ήταν ένας από τους παίχτες που είχαν τεράστια επίδραση στο άθλημα. Άλλαξαν κανόνες για χάρη του. Οι Larry Bird και Earvin Johnson, που δεν υπάρχουν ΚΑΝ στη λίστα, πήραν ένα άθλημα από την αφάνεια και την ανυποληψία και το παρέδωσαν στον “Air” για να το απογειώσει. Είναι δυνατόν λοιπόν να κάνουμε κουβέντα για GOAT και να μην μπαίνουν σε αυτήν, ο Bird κι o Magic; Οι άνθρωποι που στην ουσία έδωσαν στο ΝΒΑ την αίγλη που του άξιζε.

Και προσέξτε. Στο κομμάτι με τους δείκτες, το πράγματα γίνεται πολύπλοκο, όταν θα πάμε να αξιολογήσει ο καθένας μας, τι μετράει περισσότερο. Που εκεί, εντάξει, υπάρχει μια αντικειμενική αξιολόγηση. Λες. Ο Russell έχει 11 πρωταθλήματα, ο Jordan έχει έξι. Εγώ θεωρώ ότι τα πρωταθλήματα παίζουν ρόλο, οπότε…

Σκεφτείτε ότι εδώ, που δεν υπάρχει κάτι μετρήσιμο να βάλουμε στη “ζυγαριά”, πόσο πιο δύσκολο γίνεται, να πεις ότι βάση ΚΑΙ impact, o GOAT είναι ο “τάδε” ή ο “δείνα”. Εγώ μπορεί να σου πω ότι το ΝΒΑ το απογείωσε ο Bird κι εσύ να μου πεις ο Jordan. Κι οι δύο, δίκιο θα έχουμε, αφού δεν υπάρχουν απόλυτοι αριθμοί να δώσουν δίκιο στον έναν ή τον άλλο. Το impactness δεν μετριέται. Όταν μιλάμε για τέτοια μεγέθη.

Υποκειμενικά κριτήρια

Και για το τέλος άφησα και το πιο δύσκολο. Αυτό που στην ουσία αποτελειώνει την κουβέντα περί GOAT. Αν ρωτήσεις εμένα θα σου πω λοιπόν ότι ο σπουδαιότερος παίχτης που πέρασε ποτέ από τα παρκέ του ΝΒΑ, είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ως Έλληνας, θεωρώ ακατόρθωτο αυτό που έκανε, να πάει να πάει τον τίτλο του MVP και με δεδομένο και το τι μπορεί να κάνει παρακάτω, εγώ θα τον βάλω από τώρα στην κορυφή. Μπορείς να μου πεις ότι θες. Θα μου αλλάξεις όμως άποψη; Όχι.

Άντε πήγαινε και πες εσύ στον φίλαθλο από τη Philadelphia, που θεωρεί τον Allen Iverson τον σπουδαιότερο όλων. Η “αλητεία” που έβγαζε, το γεγονός ότι κουβάλησε επί σειρά ετών μόνος του μια ομάδα και την επανέφερε στις παλιές τις δόξες. Αν έχουν περάσει κι έχουν περάσει παιχταράδες από την ομάδα των 76ers. Στην καρδιά των Philadelphiers, o “Answer” είναι πρώτος. Και στην κορυφή.

Κακά τα ψέματα φίλοι μου. Όταν μιλάμε για τον καλύτερο όλων των εποχών, αυτό που για κάποιο λόγο αρέσει στο δικό μας μάτι, στο τέλος-τέλος δεν μας αφήνει να είμαστε αντικειμενικοί. Τουλάχιστον στο μέτρο που θα έπρεπε. Και είναι και φυσιολογικό άλλωστε. Πως γίνεται να πείσεις τον “πιτσιρικά” που βλέπει με τα μάτια του τον υπεραθλητή LeBron να καταρρίπτει κάθε λογική, ότι ο Jordan ήταν καλύτερος από αυτόν. Τον δεύτερο δεν τον έχει δει παρά μόνο σε κάποια βίντεο. Τον άλλον όμως, τον έχει εκεί. Απέναντί του.

Ψήφισε τον Greatest of All Time

Με βάση λοιπόν την καταγραφή των στατιστικών από το basketball-reference, η μέτρηση στην ισομερή αξιολόγηση μας έδωσε την παραπάνω τοπ10 λίστα. Αν στην κουβέντα βάλουμε και τους παράγοντες “Impactness” και “Υποκειμενικά Κριτήρια” το πράγματα γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο. Στο ερωτηματολόγιο παρακάτω, βάζοντας τη δική σου άποψη στο κατά πόσο, περισσότερο ή λιγότερο, πρέπει να μετράει το κάθε ένα από όσα παρέθεσα, μπορείς να καθορίσεις το αποτέλεσμα για το «ποιος τελικά είναι ο GOAT».

Μπορείτε να μας κάνετε follow σε twitter και instagram, καθώς επίσης και follow up στο κανάλι μας στο google news για να μη χάνετε τίποτα από τη ροή του site.