Τα πιο αποτυχημένα “duos” του NBA

Αν ανοίξει μία μπασκετοκουβέντα σχετικά με τα καλύτερα duos του NBA, τα ονόματα των Jordan/ Pippen, Magic Johnson/ Abdul Jabbar, Bryant/ O’Neil κι εσχάτως Curry/ Thompson θα προελάσουν πανηγυρικά. Κάπου εκεί, όμως, όταν οι περισσότεροι θα μετρούν δαχτυλίδια και ατομικά βραβεία για να επιχειρηματολογήσουν, κάποιος πιο ρομαντικός θα τολμήσει να ρίξει στο τραπέζι ονόματα όπως αυτά των Stockton / Malone και Nash/ Stoudemire. Οι περισσότεροι θα τον κοιτάξουν περίεργα, αλλά με μία δεύτερη σκέψη δεν θα μπορέσουν να διαφωνήσουν 100% μαζί του.

Όπως καταλάβατε, σήμερα θα αποδώσουμε έναν φόρο τιμής σε αυτά τα δίδυμα παικτών, τα οποία αν κι είχαν όλες τις προδιαγραφές να πετύχουν , για διαφορετικούς λόγους το καθένα δεν τα κατάφερε. Άλλοι αδίκησαν τους εαυτούς τους, άλλοι ταλαιπωρήθηκαν από τραυματισμούς. Στο τέλος της ημέρας, πάντως, κανένας τους δεν κατάφερε να φτάσει ή να σπάσει το ταβάνι του. Κι αυτό το unhappy end πάντα θα έχει μια ξεχωριστή γοητεία. Πάντα θα μας αφήνει ερωτηματικά και σκέψεις για το τι θα γινόταν αν…

John Stockton – Karl Malone

Πρώτο χρονικά εμφανίζεται το δίδυμο των Stockton και Malone. Συμπαίκτες για 18 ολόκληρες σεζόν, συνέθεσαν ένα από τα πιο χαρισματικά δίδυμα όλων των εποχών. Και οι δύο ξεκίνησαν την καριέρα τους στους Utah Jazz, αφού Stockton και Malone επιλέχθηκαν στο νούμερο 16 του draft, το 1984 και στο νούμερο 13, το 1985, αντίστοιχα.

Ο Stockton έμοιαζε πραγματικά να συμπληρώνει τον Malone, και το αντίστροφο. Ο τρόπος που οι δύο παίκτες επικοινωνούσαν στο παρκέ ήταν εκπληκτικός. Η Γιούτα στηριζόμενη στα δύο μέλη της πάλαι ποτέ Dream Team του 1992, πίστευε πως η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν θα αργήσει να έρθει. Και η αλήθεια είναι πως οι «Μορμόνοι» βρέθηκαν πολύ κοντά το 1997 και το 1998, φτάνοντας μέχρι τους τελικούς του NBA. Είχαν την ατυχία όμως, να πέσουν πάνω στον Michael Jordan. Οι Bulls τους νίκησαν και τις 2 χρονιές με το ίδιο σκορ (4-2), στερώντας τους τον τίτλο.

Σίγουρα ο Stockton και ο Mailman άξιζαν κάτι πολύ παραπάνω από 2 παρουσίες στους τελικούς του NBA. Η ιστορία φαίνεται να τους αδίκησε, καθώς η αποτυχία κατάκτησης του πρωταθλήματος μέσα σε 18 χρόνια, σίγουρα, δεν αντικατοπτρίζει την αξία και την δυναμική που είχαν στο NBA οι δύο Hall of Famers. Η παρακαταθήκη που άφησαν γενικότερα στον χώρο του μπάσκετ είναι τεράστια, έχοντας ως highlight αυτής, την εκτέλεση του pick and roll στην πιο άρτια μορφή του. Οι φίλοι της Γιούτα θα θυμούνται και θα νοσταλγούν για πάντα το «Stockton to Malone…».

What if: Τι θα γινόταν αν τελικά ο Mailman δούλευε τις Κυριακές;

Στο Game 1 των τελικών του 1997, με το σκορ ισόπαλο (82-82) και 9.2” για τη λήξη ο Karl Malone πηγαίνει στις βολές, ύστερα από φάουλ του Rodman. Οι Jazz φαίνεται πως είναι κοντά στο να σπάσουν την έδρα των Bulls από το πρώτο κιόλας παιχνίδι. Ο Scottie Pippen, όμως, σκαρφίζεται μία απίστευτη ατάκα για να μπει στο μυαλό του Μορμόνου power forward. Πάει και ψιθυρίζει το θρυλικό “Mailman doesn’t deliver on Sundays”, που σημαίνει ο ταχυδρόμος δεν δουλεύει τις Κυριακές, στο αυτί του. Ο Malone επηρεάζεται, χάνει και τις δύο βολές, ο Jordan ευστοχεί σε ένα από τα αγαπημένα του mid-range σουτ με το χρονόμετρο να μηδενίζει και το Σικάγο πανηγυρίζει το 1-0 στη σειρά.

Shaquille O’neil – Penny Hardaway

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, συναντάμε το εκρηκτικό δίδυμο των Shaquille O’Neil και Penny Hardaway. Οι «μάγοι» του Ορλάντο διάλεξαν πρώτοι στο draft του 1993 και επέλεξαν τον Chris Webber. Δίνοντάς τον στο Golden State, πήραν τον Hardaway (συν 3 μελλοντικά draft picks πρώτου γύρου). Ο Penny συνάντησε τον θηριώδη center στην ομάδα του Ορλάντο, αφού ο O’Neil είχε επιλεγεί στο νούμερο 1 του draft της προηγούμενης χρονιάς.

Οι Orlando Magic είχαν στις τάξεις τους δύο παίκτες που το ταλέντο τους ξεχείλιζε. Ένας δίμετρος γκαρντ από την μία, με εξαιρετική έφεση στο σκοράρισμα και φοβερή αντίληψη του γηπέδου. Από την άλλη ένα τέρας της φύσης. Ο Diesel κυριάρχησε στα παρκέ του NBA για περίπου 2 δεκαετίες, χάρις στη δύναμη και τον όγκο του. Δικαίως θεωρείται ένας από τους κορυφαίους centers όλων των εποχών. Το ταλέντο και οι προσδοκίες για το νεανικό δίδυμο υπήρχαν στον μέγιστο βαθμό, αλλά ο χρόνος που τους δόθηκε ήταν πολύ λίγος. Μόλις τρία χρόνια βρέθηκαν στην ίδια ομάδα οι νεαροί τότε stars. Πρόλαβαν ωστόσο να βρεθούν στους τελικούς του NBA ξεπερνώντας μάλιστα το εμπόδιο των Bulls του Michael Jordan στον δεύτερο γύρο των playoffs του 1995.

What if: Τι θα γινόταν αν οι δρόμοι των δύο παικτών δεν χώριζαν τόσο γρήγορα; 

Δυστυχώς, ένα τεράστιο «αν..» θα πλανάται για πάντα στο Ορλάντο, για το τι θα μπορούσε να είχε πετύχει το συγκεκριμένο δίδυμο, αν ο Shaq δεν μετακόμιζε στο Λος Άντζελες το 1996. Ο απαραίτητος χρόνος δεν τους δόθηκε, οι δύο παίκτες δεν δούλεψαν μαζί για αρκετό διάστημα κι έτσι δεν μάθαμε ποτέ που θα μπορούσαν να φτάσουν.

Το παιχνίδι σου καλύτερο

Παίξε Νόμιμα

ΕΕΕΠ | 21+ | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Tracy Mcgrady – Yao Ming

Προχωρώντας χρονικά στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 2000, βρίσκουμε συμπαίκτες τους Τracy Mcgrady και Yao Ming. Ο Κινέζος γίγαντας επιλέχθηκε στο πρώτο νούμερο του draft το 2002 από τους Houston Rockets, ενώ ο Αμερικάνος combo guard κατέληξε στο Χιούστον μέσω ανταλλαγής (η οποία περιλάμβανε συνολικά 7 παίκτες!) με τους Orlando Magic, εν έτη 2004.

Την πενταετία 2004-2009 στο Χιούστον συνυπήρχαν ένας από τους πιο δεινούς σκόρερς κι ένας από τους κυρίαρχους ψηλούς στην ιστορία του αθλήματος. Θα περίμενε κανείς πως η διεκδίκηση του πρωταθλήματος θα ήταν δεδομένη για αυτή την ομάδα. Ωστόσο αυτό που κατάφεραν οι Houston Rockets μέσα σε αυτό το διάστημα, ήταν να φτάσουν μέχρι τον δεύτερο γύρο των playoffs. Σίγουρα T-Mac και Yao θα άξιζαν πολλά παραπάνω, αλλά συνεχόμενοι τραυματισμοί εκατέρωθεν, δεν τους επέτρεψαν να έχουν την πορεία που προδιέγραφε το ταλέντο τους. Στην περίπτωση του Yao Ming, το τεράστιο κορμί του δεν άντεξε τις απαιτήσεις του NBA για παραπάνω από 4-5 χρόνια, ενώ στην περίπτωση του δυναμικού guard, συνεχόμενοι τραυματισμοί στην μέση και στο γόνατο δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει στο υψηλότερο επίπεδο.

Στην ιστορία, πάντως, θα μείνει ως ένα δίδυμο με τεράστιες δυνατότητες, το οποίο όμως δεν έπιασε ποτέ το ταβάνι του ατομικά και ομαδικά. Οι τραυματισμοί, αλλά και μία σχετική έλλειψη χημείας μεταξύ των δύο stars, αποτέλεσαν τις βασικές αιτίες για την αποτυχία στο εγχείρημα του Houston.

What if: Τι θα γινόταν αν οι δύο Hall of Famers δεν ήταν τόσο επιρρεπείς σε τραυματισμούς; 

Όπως αναφέραμε και παραπάνω, το βασικό πρόβλημα των Rockets την 5ετία των McGrady – Ming ήταν το γεγονός πως οι δύο superstars δεν κατάφερναν να μείνουν υγιείς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό αποτέλεσε το μεγαλύτερο “αγκάθι” και στην ατομική καριέρα των δύο παικτών, αλλά και στα αποτελέσματα που προσδοκούσαν, αλλά δεν είδαν ποτέ, οι άνθρωποι του Χιούστον.

Steve Nash – Amare Stoudemire

Την ίδια περίοδο αλλά για μία χρονιά παραπάνω, ο μεγαλύτερος Καναδός μπασκετμπολίστας έπαιζε μαζί με τον δυναμικό forward Amare Stoudemire. Ο Nash γύρισε στους Phoenix Suns το 2004, όπου τον υποδέχτηκε το νούμερο 9 του draft του 2002, για να συνθέσουν ένα από τα πιο -fun to watch- δίδυμα στην ιστορία του αθλήματος.

Διαφορετική περίπτωση από τις προηγούμενες, χωρίς προβλήματα τραυματισμών να τους ταλαιπωρούν σε μεγάλο βαθμό (ο Stoudemire άρχισε να εμφανίζει σοβαρότατους τραυματισμούς τα επόμενα χρόνια), με αρκετό χρόνο να δουλέψουν μαζί, οι Nash και Amare φαίνεται να αδίκησαν τους εαυτούς τους. Αν και σε ατομικό επίπεδο κατάφεραν να αναδειχθούν στον μέγιστο βαθμό, με τον Καναδό Playmaker να κερδίζει 2 συνεχόμενες χρονιές το βραβείο του MVP και τον Amare να γίνεται ένας από τους καλύτερους forward/center της εποχής, δεν έφτασαν σε αντίστοιχες ομαδικές διακρίσεις. H ομάδα του Phoenix παρουσίαζε ένα ενθουσιώδες μπάσκετ, παίζοντας σε high tempo, έχοντας τον Steve Nash σε ρόλο ενορχηστρωτή. Αν και αυτό το στιλ μπάσκετ, βασισμένο στις επιθετικές αρετές της ομάδας, φαινόταν και ήταν αποτελεσματικό στην κανονική περίοδο, στην postseason οι «Ήλιοι» τα έβρισκαν σκούρα. Κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τους τελικούς της Δύσης τρεις φορές, χωρίς να κάνουν το βήμα παραπάνω.

Πολλοί υποστηρίζουν πως το θέαμα των Nash και Stoudemire, κατ’ επέκταση και των Phoenix Suns δηλαδή, δεν συνδυάστηκε ποτέ με την ουσία. Πιθανόν να έχουν δίκιο, αφού οι …0 παρουσίες τους σε τελικούς NBA αποτελούν ακράδαντο επιχείρημα. Πιθανόν και όχι. Το σίγουρο είναι πως κάτι έλειπε από αυτή την πυραυλοκίνητη ομάδα. Ήταν το μέταλλο του νικητή και η νοοτροπία του πρωταθλητή; Αρκετά πιθανόν, καθώς ούτε το Phoenix διαθέτει το πνεύμα πρωταθλήτριας ομάδας που μπορεί να εμπνεύσει έναν παίκτη (όπως οι Celtics και οι Spurs για παράδειγμα), ούτε κανένας από τους Nash – Amare έδειξε (όχι μόνο στο Φίνιξ, αλλά και στις υπόλοιπες ομάδες που αγωνίστηκαν) πως έχει τη στόφα του ηγέτη.

Όπως και να ΄χει, στην Αριζόνα είδαμε να παίζεται το σύγχρονο μπάσκετ μια δεκαετία πριν, κι αυτό αποτελεί και το μεγαλύτερο παράσημο των δύο παλαιμάχων πλέον παικτών, όσο αφορά την κοινή τους πορεία. Συγχρόνως όμως αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που τα ονόματά τους βρίσκονται σ’ αυτή τη λίστα.

What if: Θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό στο Φίνιξ;

Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να βρω πραγματικά κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει την μοίρα των Suns. Οι δύο παίκτες είχαν πολλά χρόνια να δουλέψουν μαζί και πολλές ευκαιρίες για να πετύχουν. Οι άνθρωποι της ομάδας έχτιζαν καλά supporting casts δίπλα τους, επιχείρησαν να τους ενισχύσουν με ισχυρές προσωπικότητες που θα μπορούσαν να τους δείξουν τον δρόμο (βλέπει Shaquille O’neil), αλλά πάντα στο τέλος έχαναν καθαρά από ομάδες φτιαγμένες για πρωταθλητισμό (Spurs, Mavericks).

Russel Westbrook – Kevin Durant

Το πιο πρόσφατο δίδυμο στην συγκεκριμένη λίστα αποτελούν οι Durant και Westbrook. Ο Kevin Durant επιλέχθηκε στο νούμερο 2 του draft το 2007 από τους πάλαι ποτέ Seattle Supersonics. Έναν χρόνο μετά, στην ίδια ομάδα θα βρισκόταν και ο Russel Westbrook. Ο περσινός MVP επιλέχθηκε στο νούμερο 4 από την ίδια ομάδα (6 μέρες πριν αλλάξει πόλη και όνομα) στο draft του 2008. Από το 2008 μέχρι και το 2016, οι δύο superstars αποτέλεσαν την κινητήριο δύναμη της Οκλαχόμα και τις ελπίδες της για το πρωτάθλημα. Πάλεψαν μαζί για 8 σεζόν, χωρίς όμως να καταφέρουν να φτάσουν στην κορυφή.

Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα δίδυμα του NBA. Αγωνιστικά ίσως μιλάμε για ένα από τα κορυφαία δίδυμα που εμφανίστηκαν στον μαγικό κόσμο. Μιλάμε για δύο παίκτες που ειδικά τα τελευταία χρόνια της συνεργασίας τους, βρίσκονταν και οι δύο στους 5-6 καλύτερους αθλητές του πρωταθλήματος. Κι εδώ πιθανόν να κρύβεται και το μυστικό της …αποτυχίας τους. Οι Oklahoma City Thunder δε ξεκαθάρισαν ποτέ ποιος είναι, πραγματικά, ο ηγέτης της ομάδας. Οι δύο superstars δεν έβαλαν ποτέ το εγώ τους κάτω από την ομάδα, κανένας από τους δύο δεν ήθελε να βάλει τον εαυτό του σε δεύτερο ρόλο (δικαίως;) κι αυτό, συνολικά, έκανε κακό στην ομάδα της Οκλαχόμα. Russel και Durant δεν ξέφυγαν ποτέ από ερωτήματα τύπου «Ποιος είναι το πρώτο βιολί;», «Ποιανού είναι η ομάδα;». Επί 8 χρόνια μοιράζονταν τον τίτλο του ηγέτη, βγαίνοντας πότε ο ένας και πότε ο άλλος μπροστά. Αυτό βέβαια προκαλούσε σύγχυση στην ομάδα τους, όχι μόνο αγωνιστική, αλλά κυρίως πνευματική.

Η ιστορία έχει δείξει πολλές φορές πως οι ομάδες που καταφέρνουν να φτάσουν στην κορυφή στηρίζονται σε παίκτες με ευδιάκριτους ρόλους. Στην Οκλαχόμα υπήρχε τεράστιο πρόβλημα στην κορυφή της πυραμίδας. Κάτι που φαίνεται εκ του αποτελέσματος πως τους στοίχισε. Durant και Westbrook κατάφεραν να φτάσουν μία φορά μέχρι τους τελικούς του NBA, όπου ηττήθηκαν εύκολα από τους Heat με σκορ 4-1. Στους οποίους Heat, ο Wade είχε αποδεχθεί τον δεύτερο ρόλο και είχε δώσει τα κλειδιά της ομάδας στον Lebron James.

Russel Westbrook και Kevin Durant. Δύο μελλοντικοί Hall Of Famers σε εξαιρετική φάση της καριέρας τους, στην ίδια ομάδα για 8 χρόνια και με απολογισμό μία εμφάνιση στους τελικούς του NBA. Αυτό θα γράψει η ιστορία και, δυστυχώς, δεν αξίζει και δεν τιμάει κανέναν από αυτούς τους δύο παίκτες, οι οποίοι έχουν προσφέρει και θα συνεχίσουν να προσφέρουν τα μέγιστα στο άθλημα της «σπυριάρας».

What if: Τι θα γινόταν αν ο KD παρέμενε στην Οκλαχόμα; 

Τα “what if” που κυνηγάνε τους Thunder είναι πραγματικά πολλά τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, σίγουρα το μεγαλύτερο είναι αυτό σχετικά με την απόφαση του Durant να χτίσει το legacy του στο Σαν Φραντσίσκο, κατακτώντας τίτλους. Θα κατάφερναν οι Westbrook – Durant να φτάσουν μαζί ως το τέρμα, αν τελικά ο δεύτερος αποφάσιζε να μην φύγει από την ομάδα; Θα ξέφευγαν από τα προβλήματα χρόνων που στο τέλος έμοιαζαν -και ήταν- φυσιολογική συνέπεια της συνύπαρξης των δύο αστέρων; Η προσωπική εκτίμηση του γράφοντος είναι πως όχι.

Μπορείτε να μας κάνετε follow σε twitter και instagram, καθώς επίσης και follow up στο κανάλι μας στο google news για να μη χάνετε τίποτα από τη ροή του site.