FMVP είναι ο Davis, αλλά…

Επειδή το θέμα “πουλάει” αρκετά πλέον τις τελευταίες ώρες και μεταξύ μας, είναι κι η μόνη ουσιαστική “μάχη” σε αυτούς τους τελικούς, είπα να καταθέσω μια άποψη. Αναφέρομαι φυσικά στην κουβέντα για το ποιος αξίζει να πάρει το βραβείο του πολυτιμότερου παίχτη των τελικών. Και τη “μάχη” που υπάρχει ανάμεσα στους δύο διεκδικητές. LeBron James και Anthony Davis.

Ο Davis μοιάζει ανίκητος…

Σε αυτούς τους τελικούς, ο Anthony Davis είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Το γεγονός ότι η ρακέτα των Heat δεν μπορεί να τον κουμαντάρει (στο δεύτερο ματς έλειπε κι ο Adebayo) τον κάνει να μοιάζει σα να παίζει με αντιπάλους κάποια παιδάκια από κάποιο High School του LA.

Είναι τρομακτικά αποτελεσματικός στην επίθεση, είναι απίστευτα φοβιστικός στην άμυνα. Δεν τολμάνε να πλησιάσουν με αξιώσεις τις περισσότερες φορές το καλάθι των Lakers οι παίχτες του Spoelstra, όταν ο Davis θα σηκώσει τα χέρια του και με το άνοιγμα κοντά στα 2.50 μέτρα, θα καλύψει τα πάντα στη ρακέτα. Είναι δεδομένο ότι βάσει αριθμών (πρώτος σκόρερ, πρώτος ριμπάουντερ, πρώτος μπλοκέρ) και με βάση και την εικόνα που έχει στο παρκέ ο Davis και το πόσο επιδραστικός είναι, δικαιούται πέρα για πέρα το βραβείο του FMV. Σωστά;… Όχι…

Στα 36 του παραμένει ο πιο επιδραστικός παίχτης της ομάδας του…

Παίζοντας σχεδόν όσα λεπτά κι ο Anthony Davis, ο LeBron James γράφει τέσσερις πόντους λιγότερους, μοιράζει εννιά ασίστ σε κάθε ματς (ΜΟ) και κατεβάζει μόλις 0.5 ριμπάουντ λιγότερα από τον Davis σε αυτά τα πρώτα ματς.

Είναι εκεί και επιδρά τρομερά στο παιχνίδι των Lakers, ακόμα κι ο χώρος που βρίσκει, εν αρχή, ο Davis, αλλά και οι υπόλοιποι παίχτες της ομάδας των Lakers, τον οφείλουν στον “Βασιλιά”. Οι άμυνες προφανώς και ξεκινούν να προσαρμόζονται πάνω του. Το έκαναν κι οι Nuggets, προσπαθούν να το κάνουν κι οι Heat.

Τον Davis οι Heat, στην τελική δυσκολεύονται και να τον μαρκάρουν. Στον James όμως χρησιμοποιούν τα πάντα. Δυνατούς αμυντικούς, πολλές αλλαγές. Κάνουν ότι είναι δυνατόν για να τον κουράσουν. Παρόλα αυτά, ο “βασιλιάς” δείχνει ανεπηρέαστος. Και βγαίνει τόσο στο δικό του παιχνίδι κι όταν αποφασίζει να πάρει πάνω του μια φάση, αλλά κι όταν επιλέγει να μοιράσει σωστά την μπάλα και να αξιοποιήσει την κάθε επίθεση των Lakers, με τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο κάθε φορά.

Ο LeBron μπορεί να μη σηκώνει τα χέρια του και να τρομάζει τον αντίπαλο πλέον στην άμυνα, εξάλλου για αυτό υπάρχει παίχτης να κάνει τη δουλειά, όμως είναι τόσο οξυδερκής και τόσο… καταλυτικός, που τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν σε αυτόν. Αντέχει να δουλεύει το μυαλό του σε πολλές στροφές, ακόμα και σε αυτό το επίπεδο, αντέχει το κορμί του να παίζει για 38 λεπτά σε τελικούς ΝΒΑ και όλα αυτά, στην ηλικία των 36 ετών.

Ναι, δεν είναι το Νο1 και ναι, το ξέρει κι ο ίδιος και δεν τον ενοχλεί καθόλου. Και δε θα τον πειράξει και καθόλου αν το FMVP πάει στον Davis. Φέτος όμως ο LeBron παραμένει το ίδιο επιδραστικός όπως και τα προηγούμενα χρόνια και τους προηγούμενους τελικούς, χωρίς όμως να χρειαστεί να παίξει 46΄ και να “γράψει” 30+π/10+ριμπ/10+ασ για να πάρει η ομάδα του το πρωτάθλημα. Και ξαναλέμε ότι είναι πλέον 36 ετών… Δεν δικαιούται τουλάχιστον αυτό το MVP;

Μπορείτε να μας κάνετε follow σε twitter και instagram, καθώς επίσης και follow up στο κανάλι μας στο google news για να μη χάνετε τίποτα από τη ροή του site.