Τα γαλανόλευκα “what if…” του ΝΒΑ

Τι θα γινόταν αν ο Νίκος Γκάλης το 1980 είχε προτιμηθεί του Τζέραλντ Χέντερσον στους Celtics; Ποιο θα ήταν το μέλλον της καριέρας του Παναγιώτη Γιαννάκη αν τελικά έβρισκε συμβόλαιο στην ίδια ομάδα; Πόσο καλύτερος παίκτης θα είχε γίνει ο Φάνης Χριστοδούλου αν δεχόταν το 1987 την πρόταση του Μάικ Φρατέλο στους Hakws; Είχε τύχη ο Παναγιώτης Φασούλας ως παίκτης των Blazers και πόσο καιρό θα άντεχαν στο ΝΒΑ παίκτες σαν τον Σχορτσιανίτη, τον Μαυροκεφαλίδη και τον Πρίντεζη;

Μετά το «τι δεν έκαναν» τα δικά μας τα παιδιά και δεν κατάφεραν να «πιάσουν» στο ΝΒΑ τις δύο προηγούμενες δεκαετίες λέω να σκαλίσω παλιές… πληγές. Που για τους περισσότερους από εσάς είναι ίσως άγνωστες όμως η εξέλιξη της ιστορίας έτσι όπως την ξέρουμε ήταν προς όφελος του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα. Τι θα γινόταν όμως αν…

Αυτό το “what if…” είναι που θα μπορούσε να είχε αλλάξει πλήρως την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και συγκεκριμένων παικτών.

Εάν ο Γκάλης γινόταν… Κέλτης;

Για παράδειγμα, για να ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι στον χρόνο πηγαίνοντας τριάντα χρόνια πίσω, τι θα γινόταν αν ο Νίκος Γκάλης, εκ των κορυφαίων σκόρερ του NCAA τη σεζόν 1979-80 με το Σίτον Χολ μαζί με τον Λάρι Μπερντ, παίκτης που συμμετείχε μέχρι και στο τότε λεγόμενο Pizza Hut All American Game (το σημερινό McDonalds των καλύτερων κολεγιόπαιδων), είχε υπογράψει στους Celtics που τον είχαν επιλέξει στο ντραφτ;

Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστό πως εξελίχθηκε, πως ο ατζέντης του Νικ δεν πολυασχολήθηκε για να «σπρώξει» τον πελάτη του και πως ο Κρις Φορντ βιαζόταν να «κλείσει» το ρόστερ και επέλεξε τον Τζέλαρντ Χέντερσον. Αν ο Γκάλης είχε γίνει Σέλτικ το πιο πιθανό ήταν να μην διαβάζατε τώρα αυτές τις γραμμές… Να είχα γίνει… αστροναύτης που ήταν το παιδικό μου όνειρο (lol) και όχι μπασκετικός δημοσιογράφος σε ένα άθλημα που ίσως παρέμενε για δεκαετίες στη μετριότητα. Για να το πω απλά ίσως να μην υπήρχε ελληνικό μπάσκετ όπως το γνωρίζουμε έως τώρα. Όσο για τον Νικ; Σε μία εποχή όπου το ΝΒΑ ήταν κυρίως άθλημα των ψηλών (Μόουζες Μαλόουν, Τζαμπάρ, Πάρις κ.α.) σίγουρα δεν θα είναι γίνει ο «θεός του μπάσκετ» όπως θεωρείται στην Ελλαδίτσα μας. Υπολογίζω ότι θα έπαιζε 2-3 σεζόν ως back up γκαρντ στους Celtics πίσω από Τάινι Άρτσιμπαλντ και Κρις Φορντ αλλά θα είχε πάρει 1-2 δαχτυλίδια πρωταθλητή, εκεί, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας.

«Κόπηκε» ο «Δράκος», κέρδισε η Ελλάδα

Κάτι ανάλογο αντιστοιχεί και στον Γιαννάκη ο οποίος επιλέχθηκε το 1982 από τους «Κέλτες».

Τον «δράκο» ήθελε η ομογένεια που τον προώθησε ώστε να επιλεγεί (ήταν ο πρώτος γεννημένος στην Ελλάδα παίκτης στην ιστορία του ντραφτ και από τους πρώτους Ευρωπαίους του ντραφτ χωρίς να έχει παίξει στο NCAA) αλλά για… καλή μας τύχη όπως λέει ο θρύλος «κόπηκε» στις ιατρικές εξετάσεις επειδή το ένα του πόδι ήταν κοντύτερο από το άλλο! Κερδισμένο φυσικά το ελληνικό μπάσκετ, ο Άρης, η Εθνική αφού και να του είχαν δώσει συμβόλαιο οι Celtics σε μία εποχή όπου οι ευρωπαίοι και δει αυτοί χωρίς «αμερικανική κουλτούρα» (όχι μόνο μπασκετική) αντιμετωπίζονταν ως… εξωτικά φρούτα δεν θα μακροημέρευε.

Οι περιπτώσεις των Φάνη & Παναγιώτη

Για τον Φάνη Χριστοδούλου πάλι δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θα αποτύγχανε. Βρισκόμαστε πια στο 1987, η Εθνική είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης, οι πρώτοι ευρωπαίοι έχουν αρχίσει να «σκάνε μύτη» και να κερδίζουν θέση σε ομάδες (Σρεμπφ, Σμιτς ακόμη και ο Βολκόβ) και ο Φάνης τότε ήταν στα ντουζένια του. Χωρίς τα περιττά κιλά που έβαλε στη δεκαετία του ’90, με ταχύτητα, σουτ, εκρηκτικότητα και κυρίως ικανότητες ακόμη και στο να κατεβάζει τη μπάλα. Ακόμη θυμάμαι τον μοναδικό τελικό των πλέι-οφ της Α1 με τον Άρη στο Αλεξάνδρειο το 1987 με τον Τζούροβιτς να τον βάζει σε ρόλο πλέι-μέικερ σχεδόν σε όλο το 2ο ημίχρονο. Όμως ο «μπέμπης» προτίμησε την… Ελλάδα αρνούμενος τις δύο προτάσεις που του έκαναν οι Hawks να πάει έστω να παίξει στο summer league αφού ο Φρατέλο είχε πολύ καλή άποψη για λόγου του και είχε «γλυκαθεί» με τον Βολκόβ. Αν ο Φάνης είχε όρεξη να δουλέψει στο ΝΒΑ κάτι μου λέει ότι θα είχε μείνει 2-3 σεζόν πριν ο νόστος για την πατρίδα τον φέρει πίσω πιο ώριμο, πιο δυνατό, πιο ολοκληρωμένο. Πράγματα που τα κατάφερε και στην Ελλάδα αλλά με… διαφορετικό τρόπο σε πολύ περισσότερο χρόνο.

Όσο για τον Φασούλα; Όταν τον επέλεξαν οι Blazers το 1986 τον προόριζαν για… σάκο του μποξ στον επίσης ρούκι τότε Κέβιν Ντάκγουορθ και πίσω από τον βετεράνο Κάλντγουελ Τζόουνς και τον θηριώδη Σαμ Μπούι ο οποίος όμως ουδέποτε έκανε την καριέρα για την οποία προοριζόταν. Ο «Πάνυ» ήταν τότε σαν… οδοντογλυφίδα. Αδύνατος, σχεδόν ξερακιανός, «φευγάτος» από το Νορθ Καρολάινα Στέιτ όπου όμως είχε προπονητή τον θρύλο Τζιμ Βαλβάνο. Αν είχε πάει στους Μπλέιζερς νομίζω θα είχε γίνει μόνιμος κάτοικος των ΗΠΑ και όχι τόσο λόγω μπάσκετ. Άρα Εθνική, ΠΑΟΚ και μετά Ολυμπιακός τα επόμενα δέκα χρόνια δεν θα είχαν την κολώνα τους. Όσο για τον ίδιο; Αν το Πόρτλαντ του έδινε συμβόλαιο και δεν κατάφερνε να βάλει μούσκουλα και όγκο δεν θα άντεχε πάνω από ένα χρόνο…

«Ο Θύμιος από τα Τρίκαλα» δεν θα… ευδοκιμούσε

Στη δεκαετία του ’90 οι «εμφανίσεις» Ελλήνων παικτών στο ντραφτ ήταν η εξής μία, ο Ευθύμης Ρεντζιάς το 1996 κυρίως λόγω του τίτλου του MVP που είχε πάρει ένα χρόνο πριν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων όπου μάλιστα είχε κάνει και triple double σε πόντους, ριμπάουντ και τάπες στον τελικό με την Αυστραλία.

Ο «Θύμιος από τα Τρίκαλα» πήγε όμως στο ΝΒΑ, είδε ότι ήταν αργός και αδύναμος για μία λίγκα που αποκτούσε… όγκο (ελέω Σακίλ) και επέστρεψε για να κάνει μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη. Στα ‘00ς οι τρεις παίκτες που επιλέχθηκαν στο ντραφτ και δεν δοκίμασαν την τύχη τους και αξίζουν αναφοράς είναι οι Σχορτσιανίτης, Μαυροκεφαλίδης και Πρίντεζης.

Με 3 συμμετοχές στα 00’s η χώρα μας

Τον Βaby Shaq στο ΝΒΑ τον έμαθαν τρία χρόνια πριν τους… καρφώνει με απανωτά pick-n-roll στον ημιτελικό της Σαϊτάμα. Ήταν μια εποχή, εκεί αρχές της δεκαετίας, 2003 πιο συγκεκριμένα, που οι ομάδες του ΝΒΑ άνοιγαν για τα καλά τις αγκάλες τους για τους Ευρωπαίους. Έκαναν μπόλικες… πατάτες (Μίλιτσιτς, Ολοβοκάντι, Τσκιτισβίλι οι πιο τρανταχτές) και γενικώς ρίσκαραν άλλοτε με αιτία και άλλοτε χωρίς. Νομίζω ότι αν ο Σοφοκλής είχε πάει το 2003 στους Clippers και είχε αποφασίσει να πιάσει στο ΝΒΑ θα τα κατάφερνε. Ούτε με τα πολλά παραπανίσια κιλά θα φόρτωνε τον εαυτό του (επαναλαμβάνω και τονίζω, αν όντως αποφάσιζε να δουλέψει σωστά), ούτε θα έμενε χωρίς κίνητρο. Αρκέστηκε στις ευκαιρίες που του δόθηκαν στην Ελλάδα και όταν το 2009 μετά το πέρας του συμβολαίου του με τον Ολυμπιακό πήγε στο Summer League ήταν πια (πολύ) αργά. Την ευκαιρία την είχε στα μικράτα του, όταν ακόμη ήταν δυνατός, ταχύς και δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν, ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Δηλαδή οι Ντρόμπνιακ, Ελάι, Κέιμαν και ο βετεράνος Πόλινις ήταν τόσο καλύτεροί του; Αν είχε δουλέψει θα είχε γράψει διαφορετικά την προσωπική του ιστορία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ο «Λου» Μαυροκεφαλίδης πάλι, μπορεί να είχε ένα μείγμα «σερβικής τεχνικής» στο σουτ αλλά για τα δεδομένα του ΝΒΑ ακόμη και το 2005 όταν επιλέχθηκε στο ντραφτ ήταν αργός. Δεν του άρεσε ιδιαίτερα η επαφή (ακόμη δηλαδή δεν του αρέσει…) στη ρακέτα και σε έναν κόσμο… θεριών δύσκολα θα άντεχε αν οι Timberwolves του είχαν δώσει το 2005 συμβόλαιο. Θα είχε υπάρξει συμπαίκτης του KG βέβαια και θα είχε να το λέει και στα εγγόνια του αλλά δεν πιστεύω ότι θα άντεχε πάνω από 1-2 σεζόν λόγω έλλειψης ταχύτητας.

Και τέλος ο Γιώργος Πρίντεζης. Επιλογή των Spurs το 2007. Με τα «σπιρούνια» του Γκρεγκ Πόποβιτς να έχουν σχέδια για την πάρτη του αφού το 2008 του είχαν κάνει και πρόταση αλλά ο ίδιος προτίμησε να μείνει στην Ευρώπη. Μεταξύ μας και πολύ καλά έκανε προς όφελος του ελληνικού μπάσκετ και του Ολυμπιακού όμως αν είχε πάει τότε στους Spurs πέρα του ότι θα γινόταν συμπαίκτης του Ντάνκαν, του TP και φυσικά του Μανού δύσκολα θα έβρισκε ξεκάθαρο ρόλο. Κοντός για πάουερ φόργουορντ, χωρίς περιφερειακό σουτ (τότε) για σμολ-φόργουορντ. Θα μου πείτε ο Πόποβιτς έχει αξιοποιήσει στην καριέρα του δεκάδες ρολίστες και έκανε απαραίτητο ακόμη και τον… Μπόμπο Ντιαό. Κάποιο ρόλο θα του έβρισκε αλλά δύσκολα θα μακροημέρευε…

Μπορείτε να μας κάνετε follow σε twitter και instagram, καθώς επίσης και follow up στο κανάλι μας στο google news για να μη χάνετε τίποτα από τη ροή του site.